POLITYKA OCHRONY DZIECI PRZED KRZYWDZENIEM

Polityka ochrony dzieci to zestaw zasad i procedur, które: mają chronić dzieci i młodzież przed wszelkimi sytuacjami, w których mogłyby być skrzywdzone; mają uwrażliwić dorosłe osoby pracujące z dziećmi i młodzieżą na ich ewentualną krzywdę lub/i zagrożenia zdrowia albo życia; mówią o działaniach terapeutycznych podejmowanych wobec dzieci i młodzieży, które muszą zapewnić ich bezpieczeństwo; mają rozwijać kulturę pracy i współpracy opartą na prawach dziecka.
Każdy specjalista - pedagog, psycholog, logopeda i psychoterapeuta - działa na rzecz ochrony dzieci i młodzieży przed ich krzywdzeniem. Krzywdzenie dziecka to każde działanie lub zaniechanie osoby, instytucji czy społeczeństwa oraz każdy rezultat takiego działania lub bezczynności, który narusza życie, godność, nietykalność cielesną, wolność dziecka; powoduje szkody na jego zdrowiu fizycznym i/lub psychicznym, a także wywołuje cierpienia i krzywdy. Krzywdzenie dziecka może przybierać różne formy, bywa że współwystępujące. Mogą one mieć krótkotrwałe lub długoterminowe znaczące konsekwencje dla rozwoju fizycznego, emocjonalnego, poznawczego i społecznego dziecka.

Przemoc fizyczna to m.in.: klaps, bicie, szarpanie, popychanie, rzucanie w dziecko przedmiotami, potrząsanie nim, drapanie, szczypanie, gryzienie, ciągnięcie za włosy i uszy. To również zmuszanie do przebywania w niewygodnej pozycji, przypalanie, poparzenie, zmuszanie do zjedzenia lub połknięcia czegoś.

Przemoc psychiczna to m.in.: brak emocjonalnej relacji opiekuna z dzieckiem, ignorowanie emocjonalnych potrzeb dziecka, relacja oparta na wrogości, obwinianiu, odrzucaniu, upokarzaniu, straszeniu, niedostrzeganiu, nieuznawaniu indywidualności dziecka. To także sytuacja, gdy dziecko jest świadkiem przemocy.

Przemoc seksualna to włączanie małoletniego w aktywność seksualną, której nie jest ono w stanie w pełni zrozumieć i udzielić na nią świadomej zgody, i/lub na którą nie jest dojrzałe rozwojowo i nie może zgodzić się w ważny prawnie sposób, i/lub która jest niezgodna z normami prawnymi lub obyczajowymi. Zaniedbywanie to powtarzające się lub incydentalne niezaspokajanie podstawowych potrzeb fizycznych i psychicznych dziecka przez jego opiekunów. To nierespektowanie podstawowych praw dziecka, powodujące zaburzenia jego zdrowia i/lub trudności w jego rozwoju. Przemoc seksualna i zaniedbanie Niekiedy przemoc nie pozostawia widocznego śladu. Jednakże, brak oznak i objawów nie oznacza, że dziecko nie doświadcza krzywdzenia. Z drugiej strony, obecność niektórych oznak i symptomów nie musi być dowodem na to, że doszło do krzywdzenia dziecka. Każda sytuacja wymaga czujności, rozwagi i sprawdzenia.

Symptomy Krzywdzenia dziecka Najczęściej obserwowane oznaki fizycznego krzywdzenia dziecka to: otarcia, blizny, siniaki, stłuczenia, ślady po klapsie i szczypaniu, złamania, poparzenia i oparzenia, urazy zębów czy nosa, „przypadkowe” zatrucia, niewyjaśnione nieżyty żołądkowo-jelitowe, słaby przyrost masy ciała czy niedożywienie. Najczęściej obserwowane symptomy i objawy związane z wykorzystywaniem seksualnym to: bóle głowy dziecka, bóle brzucha, nudności, wymioty, zaburzenia jedzenia, zaburzenia snu, agresja, ból lub dyskomfort okolic intymnych, infekcje moczowo-płciowe, krwawienie, ciąża.

Symptomy Krzywdzenia dziecka Symptomy wynikające z zaniedbania: głodne dziecko, brudne, nieprzyjemnie pachnące, bez odpowiedniej opieki medycznej (nie ma okularów, choć potrzebuje; nie chodzi do stomatologa), ubrane niewłaściwie do pogody, z pogarszającymi się wynikami w nauce, często nieobecne w szkole czy pozostające w domu bez opieki osoby dorosłej. Inne symptomy krzywdzenia dziecka: wycofanie się dziecka, zobojętnienie lub nadmierne pobudzenie, zbytnia infantylność lub nadmierna dojrzałość, strach przed opiekunem, długotrwały płacz, problemy ze snem, koszmary, lęk przed zasypianiem, zaburzenia jedzenia, samookaleczanie się, nadużywanie substancji psychoaktywnych.

Symptomy Krzywdzenia dziecka Nikt nie może: krzyczeć na Ciebie; obrażać i przezywać; zawstydzać i wyśmiewać; straszyć. Nikt nie może: dawać Ci klapsa; bić, popychać i szarpać; ciągnąć za uszy, włosy; rzucać w Ciebie przedmiotami; zmuszać do zjedzenia lub połknięcia czegoś. pamiętaj ! Nikt nie może: zmuszać Ciebie do całusa; zmuszać Ciebie do przytulasa czy łaskotek; dotykać Ciebie w miejsca na ciele które zazwyczaj przykryte masz ubraniem; zmuszać do zawstydzających i krępujących Ciebie sytuacji; zmuszać do aktywności seksualnej. pamiętaj ! być kochany; być zaopiekowany; być zdrowy i najedzony; być właściwie ubrany; głośno krzyczeć, gdy boisz się kogoś; mówić “NIE” jeśli nie masz na coś ochoty. MASZ PRAWO !

Symptomy krzywdzenia dzieci nie zawsze są oczywiste. Czasami same dzieci nie zdają sobie sprawy, że to, czego doświadczają, jest krzywdzeniem. Kiedy ktoś Ciebie krzywdzi lub widzisz, że ktoś krzywdzi inne dziecko. . . Alarmuj głośno mówiąc “NIE“. Zawołaj mamę, tatę, starsze rodzeństwo. Powiedz pedagogowi, psychologowi, terapeucie lub innej dorosłej osobie, której ufasz. Zadzwoń na numer alarmowy 112, na telefon zaufania 116 111 na „Niebieską Linię" 800 12 00 02.
1. Okazywanie szacunku.
2. Wyrażanie empatii.
3. Cierpliwość i wyrozumiałość.
4. Uważność w rozmowie.
5. Kultura słowa w wypowiedzi.
6. Poszanowanie prawa do prywatności.
7. Respektowanie prawa do poufności.
8. Zapewnienie komfortu psychicznego, fizycznego i emocjonalnego.
9. Równe traktowanie i aktywne angażowanie.
10. Profesjonalizm podczas zajęć terapeutycznych.


Zasady postępowania SPECJALISTÓW wobec dziecka:
1. Okazywanie szacunku.
2. Uważność w rozmowie.
3. Tolerancja wobec poglądów czy postaw (o ile nie naruszają one dóbr osobistych innych osób).
4. Poszanowanie prawa do prywatności.
5. Poszanowanie przestrzeni do intymności.
6. Zaufanie.
7. Otwartość i zaangażowanie.
8. Kultura słowa w rozmowie.
9. Konstruktywne rozwiązywanie konfliktów.
10. Troska o bezpieczeństwo.
Zasady Wzajemnych Relacji i Wśród dzieci i młodzieży Terapeuta chroni wizerunek dziecka. Na czym to polega? Aby terapeuta mógł zrobić i opublikować zdjęcie dziecka na stronie internetowej lub na profilu społecznościowym gabinetu, musi uzyskać zgodę opiekunów dziecka. Dobrą praktyką jest uzyskanie zgody samego dziecka. Dziecko powyżej 16 r.ż. taką zgodę może wyrazić samo. Zgoda powinna być wyraźna i informować o sposobie wykorzystania zdjęcia/nagrania, ryzyku wiążącym się z publikacją wizerunku oraz o możliwości wycofania zgody. Warto wiedzieć, że jeżeli wizerunek dziecka stanowi jedynie szczegół całości jak np. impreza publiczna, zgromadzenie, to zgoda rodzica/dziecka nie jest wymagana. OCHRONA WIZERUNKU DZIECKA Terapeuta chroni dziecko przed zagrożeniami internetu. W jaki sposób? korzysta z sieci internetowej zabezpieczonej i aktualizowanej właściwym oprogramowaniem; monitoruje treści znajdujące się na laptopach, komputerach i tabletach będących wyposażeniem gabinetu; podejmuje czynności wyjaśniające w sytuacji znalezienia niebezpiecznych treści na tymże sprzęcie w gabinecie; zapoznaje dzieci i młodzież z zasadami bezpiecznego korzystania ze sprzętu oraz programów terapeutycznych; zapoznaje dzieci i młodzież z zasadami bezpiecznego poruszania się w internecie. bezpieczne korzystanie z internetu